تراکتور در حال تجربه کردن یک ماجراجویی متفاوت است، ماجراجویی که بوی جام و قهرمانی می‌دهد. شاید امسال حسرت دیرینه تراکتوری‌ها به پایان برسد و جام سرانجام به تبریز برود.
به گزارش طرفداری این بهترین تراکتوری است که دیده‌ایم؛ منطقی، جذاب و بالغ. آن‌ها به دور از حواشی در حال ماجراجویی هستند، یک ماجراجویی جذاب که اگر به همین شکل پیش برود برای‌شان یک جام را خواهد داشت.
تراکتور طی سال‌های اخیر بارها و بارها تیم‌های قدرتمندی را بسته که هیچکدام سرانجام خوبی نداشتند و موفق نشدند آرزوی تبریزی‌ها که قهرمانی در لیگ برتر است را برآورده کنند ولی امسال تراکتور بوی قهرمانی می‌دهد. باشگاه تراکتور و در راس آن محمدرضا زنوزی با درس گرفتن از گذشته، بهترین تیم تراکتوری که تا به امروز دیدیم را روانه بازی‌ها کردند و نتایج خوبی هم به دست آورده‌اند.
تراکتور را باید بهترین تیم حال حاضر فوتبال ایران بنامیم. درست است آن‌ها در جدول لیگ برتر صدرنشین نیستند ولی با روند عالی فعلی‌شان، دیر یا زود صدر را هم می‌گیرند و این باید زنگ خطری برای دیگر رقبا باشد.
اما چطور تراکتور به تیم امروزی تبدیل شد؟ تیمی که در هشت مسابقه آخر خود هفت برد را به دست آورده و فقط در بازی با فولاد وقتی ده نفره شد، برد را با شکست عوض کرد. در ادامه برخی از این دلایل را می‌خواهیم مرور کنیم؛
حمایت همه جانبه هواداران
بدون شک قلب تپنده تیم فعلی تراکتور مثل همیشه هواداران این تیم هستند. هوادارانی که در سرما و گرما تیم‌شان را تنها نمی‌گذارند و همیشه حامی تیم‌شان هستند. برای هواداران تراکتور فرقی ندارد بازیکنی که در زمین بازی می‌کند چه کسی است یا سرمربی که روی نیمکت حضور دارد چه شخصی است، آن‌ها همیشه حامی تیم هستند و سعی می‌کنند یار دوازدهم باشند.
فقط وقتی تراکتوری‌ها بازیکن خارجی به خدمت می‌گیرند، استقبال هواداران از بازیکن جدید در فرودگاه را ببینید. همان زمان بازیکن عشق و محبتی که هواداران نسبت به تیم‌شان دارند را حس می‌کند و متوجه می‌شود در تیمی بازی می‌کند که روز و شب برخی هواداران است.
بازی مقابل استقلال را نگاه کنید؛ تعداد تراکتوری‌ها پنج، شش ساعت قبل از آغاز مسابقه و در اطراف ورزشگاه حتی بیشتر از استقلالی‌ها بود. این موضوع در سال‌های اخیر و در نبردهای تراکتور مقابل استقلال و پرسپولیس بارها و بارها تکرار شده است. با وجود اینکه بسیاری از این هواداران می‌دانند درنهایت نمی‌توانند به ورزشگاه بروند و باید در اطراف آن بمانند، بازهم برای نشان دادن حمایت از تیم‌شان کیلومترها مسیر را طی می‌کنند تا به بازیکنان نشان دهند تنها نیستند.
عشق واقعی هواداران تراکتور به تیم‌شان جذاب ترین موضوعی است که می‌توان همیشه و در هر حالی آن را دید.
هواداران تراکتور
ساختار درست
ساز و کار تراکتور و سپاهان همیشه با دیگر تیم‌های ایرانی متفاوت بوده است. گویا این دو باشگاه، اروپایی هستند. همه چیز معمولا سر جایش است و کمتر پیش می‌آید بشنویم بازیکن یا مربی پولش را نگرفته است.
محمدرضا زنوزی همیشه خیال بازیکنان خود را بابت مسائل مالی راحت می‌کند و گاهی بابت پیروزی‌های بزرگ هم پاداش‌های ویژه درنظر می‌گیرد تا همه جوره حمایت خود را از بازیکنان نشان دهد. علاوه بر آن اردوهای مناسب و زمین تمرینی خوب جزو دیگر مواردی است که زنوزی همواره برای تیمش فراهم کرده و پروازهای اختصاصی و اسکان در بهترین هتل‌ها هم جزو آن دسته مواردی است که در تراکتور کاملا عادی به نظر می‌رسد.
از همه این‌ها گذشته، انتخاب هوشنگ نصیرزاده و سعید مظفری زاده به عنوان مدیرعامل طی سال‌های اخیر نشان داده محمدرضا زنوزی از دور باطل گذشته عبور کرده و مسیر درستی را در پیش گرفته است. ابتدا اعتماد به یک مدیر باتجربه و در ادامه سپردن کار به مدیر دیگری که نشان داده بود توانایی مدیریت تیم را دارد، مسیر همواری را برای تراکتور ترسیم کرد.
تراکتور جزو معدود باشگاه‌های ایرانی است که از یک ساختار درست بهره می‌برد و این مورد را بخش‌های مختلف باشگاه می‌بینیم.
سعید مظفری زاده
یارگیری منطقی
تراکتور اسیر بازی‌های نقل و انتقالاتی هر فصل نشد و یکی از منطقی ترین نقل و انتقالات خود را در تابستان پشت سر گذاشت. محمدرضا زنوزی با کمک مدیران این باشگاه در پست‌هایی که تراکتور بازیکن کم داشت، خرید کردند و حالا تراکتور در هر پست حداقل دو بازیکن آماده و خوب دارد. جالب اینکه حتی با وجود جذب علیرضا بیرانوند، آن‌ها اجازه جدایی حسین پورحمیدی را ندادند و همین موضوع نشان داد سیاست نقل و انتقالات تراکتور امسال متفاوت‌تر از سال‌های قبل است.
تراکتور در میانه میدان ایگور را کنار پوریا پورعلی جذب کرد. زوج ایگور و آلوز یکی از دلایل موفقیت تراکتور تا اینجای فصل بودند، بازیکنانی که حالا چشم بسته همدیگر را پیدا می‌کنند.
در خط دفاع عارف غلامی، علیرضا آرتا و دانیال اسماعیلی فر جذب شدند. دانیال اسماعیلی فر یکی از تاثیرگذارترین بازیکنان تراکتور بوده و علیرضا آرتا و عارف غلامی ذخیره‌های مطمئنی هستند که اسکوچیچ می‌تواند روی آن‌ها حساب باز کند.
در خط دفاع دروازه علیرضا بیرانوند جذب شد که انتقالش جنجال‌های زیادی داشت ولی تراکتوری‌ها همه جوره پای بیرو ماندند و حالا دو دروازه بان خوب در تیم‌شان دارند.
مهدی ترابی، مهدی عبدی، تومسیلا و چیکالشی نوید یک خط حمله پرستاره و جذاب را دادند تا دست دراگان اسکوچیچ حسابی باز شود.
می‌بینید؟ تراکتور نقطه ضعف‌های خود را برطرف کرد و علاوه بر آن، نقاط قوتش را حتی از قبل هم بهتر کرد تا تیمی مدعی و قدرتمند را راهی مسابقات کند.
علیرضا بیرانوند
سرمربی مناسب
سرمربیان تراکتور طی سال‌های اخیر ببینید؛ از سرمربیان داخلی پرافتخار گرفته تا سرمربیان مطرح و نام دار خارجی که هیچکدام موفق نشدند. اما این بار گزینه تراکتور متفاوت بود. ترکیبی از هر دو. یک سرمربی خارجی آشنا با لیگ ایران که مثل دیگر سرمربیان خارجی این تیم نبود. سرمربیان خارجی پیشین تراکتور تا بخواهند با لیگ ایران تطابق پیدا کنند، شغل‌شان را از دست داده بودند.
این بار دراگان اسکوچیچ آمد. مردی که هم لیگ ایران را می‌شناسد و هم کوه انگیزه‌ای است که می‌خواهد به همگان ثابت کند حقش بود در جام جهانی روی نیمکت تیم ملی ایران بنشیند و به ناحق برکنار شد.
اسکوچیچ بازیکنان ایرانی را خوب می‌شناسد و موفق شده ترکیبی جذاب برای تیمش بچیند. ترکیبی که البته در برخی بازی‌ها دست خوش تغییر می‌شود ولی آنچه مشخص است، اسکو آمده تا لیگ برتر را ببرد. به همان اندازه که تراکتور و هوادارانش دوست دارند قهرمان لیگ برتر شوند، اسکوچیچ هم دوست دارد به فوتبال‌دوستان ایرانی ثابت کند سرمربی شایسته‌ای است و نتایجش در تیم ملی فقط به خاطر ستارگان پرشمار نبوده است.
مهم ترین نکته‌ای که در تراکتور اسکوچیچ دیده می‌شود، فوتبال منطقی و به دور از احساس است. تراکتور حتی اگر گل بخورد هم ساختار خودش را از دست نمی‌دهد و سعی می‌کند با آرامش و در زمان درست به گل برسد. اسکوچیچ تیمش را از احساسات معمول ایرانی‌ها و بازیکنان ایرانی که در زمین گاهی به وضوح دیده می‌شود، دور کرده و یک تیم یک دست و جذاب را ساخته است.
دراگان اسکوچیچ
بازی تا وقتی برنده شوم، تمام نمی‌شود
محمدرضا زنوزی چندین بار طی سال‌های اخیر تا یک قدمی فروش و واگذاری تراکتور پیش رفت ولی باز هم پشیمان شد. او راه‌های مختلفی را امتحان کرده و جواب نگرفته ولی مسیری که امسال برگزیده، همان راه درستی است که باید سال‌ها پیش می‌رفت.
مالک ثروتمند تراکتور روزهای شیرین و تلخ زیادی را در تبریز سپری کرده ولی حالا انتظار دارد تیمش جام قهرمانی لیگ برتر را به دست بیاورد. تراکتور امسال درگیر حواشی نشده و با وجود ماجراهای مختلفی که داشت، به حواشی ورود نکرد تا در سکوت پیشروی کند. آن‌ها در لیگ برتر یک امتیاز تا صدر فاصله دارند و در آسیا تا اینجا آقایی کرده‌اند و رقبا را یکی پس از دیگری برده‌اند.
علاوه بر آن تراکتور از سه بازی مهم این فصل مقابل استقلال، پرسپولیس و سپاهان 7 امتیاز گرفته و مسیر مناسبی پیش رو دارد. به نظر می‌رسد محمدرضا زنوزی معتقد است تا برنده نشود، بازی تمام نخواهد شد. نظر شما چیست؟ به نظرتان امسال تراکتور جام قهرمانی لیگ برتر را بالای سر می‌برد؟
محمدرضا زنوزی